برای کنترل جریان همیشه از انواع متفاوتی دریچه ها استفاده می شود. آنها به دلایل مختلفی مانند فاز (مایع یا گازها)، فشار، محدودیت های لوله کشی و محتوای مواد جامد مورد استفاده قرار می گیرند. دریچه های دیگر به دلیل توانایی باز و بسته شدن در یک چهارم دور انتخاب می شوند. از بین انواع دریچه ها، شیر پروانه ای به دلایل مختلف از جمله برخی از موارد ذکر شده به عنوان وسیله کنترل استفاده می شود.
شیر پروانه ای (Butterfly Valves) از 4 جزء اصلی تشکیل شده است: بدنه (Body)، دیسک (Disk)، اِستم (Stem) و سیت (Seat).
بدنه (Body): دریچه های پروانه به طور کلی بدنه هایی دارند که بین دو فلنج لوله قرار می گیرند. متداول ترین طراحی بدنه، لاگی و ویفری است. بدنه لاگی دارای لبه هایی بیرون زده می باشد که این امکان را فراهم می آورد حفره های پیچ، با فلنج های لوله ها جفت شوند.
بدنه ویفری لبه های بیرون زده ندارد. شیر ویفری بین فلنج های لوله قرار گرفته و پیچ های فلنج، بدنه را در برمی گیرند. هر نوع بدنه مزایا و امتیازاتی دارد که برخی از آنها عبارتند از:
دیسک (Disk): عضو بسته شدن جریان یک شیر پروانه ای، دیسک است. بسیاری از تغییرات در طراحی دیسک نسبت به جهت یابی دیسک و استم در تلاش برای بهبود جریان، آب بندی و یا گشتاور تکامل یافته است. دیسک معادل پلاگ در دریچه پلاگ، گیت یا دروازه در دریچه گیت یا دروازه ای و یا بال یا توپ در دریچه بال یا توپی است. چرخاندن دیسک به یک چهارم یا 90 درجه، شیر پروانه ای را باز و بسته می کند.
استم (Stem): استمِ شیر پروانه ای ممکن است یک شافت یا محورِ یک تکه و یا دارای یک طراحی دو تکه (استم دو بخشی) باشد. استم در بیشتر طراحی های سیت انعطاف پذیر در برابر واسطه هایی محافظت می شود، بنابراین امکان انتخاب مواد کارآمد را با توجه به هزینه و خصوصیات مکانیکی فراهم می کند. در طراحی های با کارایی بالا، استم ها با واسطه در تماس بوده بنابراین باید سازگار باشند. به علاوه استم نیروی لازم برای قرار دادن و جدا کردن دیسک از سیت را فراهم می کند.
سیت (Seat): سیتِ یک دریچه پروانه ای با سیت انعطاف پذیر، از تداخل بین لبه دیسک و سیت استفاده می کند تا دریچه را مسدود کند. مواد سیت می تواند از الاستومرها یا پلیمرهای بسیار متفاوت ساخته شود. سیت ممکن است به بدنه وصل شده و یا به آن فشرده شده یا قفل شده باشد.
در شیرهای پروانه ای با کارایی بالا، مسدود کردن ممکن است با استفاده از طراحی سیت متناسب با تداخل یا طراحی سیت با انرژی ایجاد شود، جایی که فشار در خط لوله برای افزایش تداخل بین سیت و لبه دیسک استفاده می شود. متداول ترین ماده سیت به دلیل گستردگی وسیع سازگاری و دامنه دما، پلی تترا فلورو اتیلن (PTFE) یا PTFE تقویت شده (RTFE) است.
سیت های فلزی نیز در شیرهای پروانه ای با کارایی بالا ارائه شده و امکان استفاده از دریچه پروانه ای را در دمای حتی بالاتر تا 1000 درجه فارنهایت فراهم می کند. طراحی های ضد حریقی ارائه شده است که انسداد دریچه سیت پلیمری را قبل از آتش سوزی فراهم کرده و پشتیبانی سیل فلزی، خاموش شدن را در حین و بعد از آتش سوزی میسر می سازد.
پیشنهاد میشود مقاله شیر دیافراگمی را هم بخوانید.
سه دسته اصلی شیرآلات پروانه ای وجود دارد: روکش لاستیکی، روکش پلاستیکی و فلزی.
4 نوع بدنه اصلی وجود دارد: ویفری، لاگی، فلنجی و جوشی